“Patay na ang may-akda.”
-
Roland
Barthes
Kung susundan
natin ang sinasabi ng mga Istrukturalistang teorista na ang kahulugan ay wala
sa lumikha ng akda ngunit nasa sistema ng wika (Lodge 1988, 1), ang tulang
“Ako” ni Chairil Anwar ay maaaring basahin bilang kabilaang salungat (binary
opposition), na isang “device para mag-isip, paraan ng pagklasipika, at pag-organisa
ng mga realidad” (Eagleton 1996, 90) sa kuwento.
Ang tagasagisag
(signifier) na “Ako” (na may malaking titik sa unahan) ang nagsasalita sa tula,
at siya ring kumakausap sa (hindi nakikilalang) “Ikaw.” Ang Ako ay sumasagisag (signified) ng isang
(mabangis na) “hayop” sa ikatlong taludtod.
Nasukol si Ako ng mga “kaaway” (kabaliktaran ng “kasama”) kayat sa
kanyang mga huling sandali—habang hinihintay ang kamatayan—ay nagpakita ng
kabangisan. Ngunit ang ginagawang
“pagpapakamatay” ni Ako para sa adhika ng kanilang “samahan” ay naging isang
makaTaong gawain dahil sa kanilang “pagsulong” at “pagsalakay” para sa kanilang
adhikain. Si Ako, kung ganoon, ay hindi
na hayop ngunit isa nang tao.
Dahil naging
isang tao si Ako, si Ikaw—ang bumaril sa kanya—na ang hayop. Si Ikaw bilang isang hayop ang siyang may
kagagawan ng pagkawala/pagkamatay ng iba pang “kasama” ni Ako. Si Ikaw ang pinanggalingan ng “punglo,”
“sugat,” “sakit,” at “tiisin” ng lahat ng kasamahan ni Ako.
Ang pagpatay
ni Ikaw, ang hayop, kay Ako, ang tao, ay
nagdala kay Ako sa pagiging isang Bayani (“mabuhay ng sanlibong taon”). Ang pagkamatay/pagpapakamatay ni Ako ay
naging isang makaBayaning gawain. Si
Ako/Tao/Bayani ang (mga) ang kabilaang salungat ni Ikaw/Hayop/Traidor
Mga
Sinangguni:
Eagleton,
Terry. 1996. Literary Theory: An Introduction. Oxford: Blackwell Publishing.
Lodge,
David (Ed.). 1988. Modern Criticism and
Theory: A Reader. New York: Addison
Wesley Longman Inc.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento