Tatang Utih Usman Awang (salin ni Lilia Quindoza Santiago)

I.

May isa siyang asawang yayakapin hanggang kamatayan

Limang anak na dapat kumain araw-araw

Isang lumang dampang nilulukob ng sinaunang paniniwala

Kapiraso ng pagas na lupaing binubungkal.

Banat at lipakin ang balat ng kamay,

Nahirati sa pagpapatubo ng pawis,

O Tatang Utih!

Kapuri-puring magbubukid.

Dahil sinasalakay pa rin sila’t nililigalig ng malarya

Kahit umuusal siya ng milyong dalangin

Tinawag ng maybahay ang arbularyo sa nayon

Upang ipanlunas ang mga dalit at bulong.

Muwi ang arbularyong dala-dala’y

Salapi’t isang manok na dumalaga.

II.

Sa kabayana’y nagtutungayaw ang mga pinuno

Tungkol sa halalan at kalayaan ng bayan

Tungkol sa di mapipigil na kaunlaran ng estadong malaya

Nanganga ko ng gintong tulay ng kasaganaan sa dako pa roon.

Nang ngumiti na ang tagumpay

Nagsialis ang nakakotseng mga pinuno

Liyad ang mga dibdib

Ah, ang mga mahal na alipi’y kumakaway.

Saan man may bangkete’t pagpipista

Masasarap ang ihaw na manok na hain sa kanila

Mga manok na nagmula

Sa kanayunang pinangakuan ng kasaganaan.

Nakaluhod pa ri’t naghihintay si Tatang Utih

Nagtataka: saan papunta ang pinunong sakay ng limosina?